หมวดประพฤติพรหมจรรย์

ชีวิตครองเรือน ทุกข์มาก สุขน้อย พวกเราอย่าไปแต่งงานนะ ผู้หญิงแต่งงานก็ต้องเป็นคนรับใช้ลูก รับใช้ผัว ต้องหาข้าวหาน้ำให้เขากิน ไม่มีเวลาเป็นของตัวเอง ผู้ชายแต่งงานไปก็ต้องเป็นคนรับใช้ลูก รับใช้เมีย ต้องหาเงินมาเลี้ยงลูกเลี้ยงเมีย อยู่กันไปก็ทะเลาะกันไป ถ้าเราไม่แต่งงาน เราอยากไปไหน เราก็ไป ไม่มีห่วงผูกคอ เป็นอิสระ เหมือนนกน้อยบินไปในอากาศ อยากไปไหนก็ไปได้เลย ไม่ต้องขออนุญาตใคร ไม่ต้องมีใครมาขัดใจ ไม่ต้องกลัวว่า จะไม่มีคนเลี้ยงตอนแก่ ทำบุญไปเถอะ คนมีบุญ ตอนแก่ ๆ บุญก็เลี้ยงเองแหละ ๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๒๔

เรื่องบางเรื่องที่ไม่เป็นสาระ เช่น เรื่องกาม ยายไม่เคยพูดเลย และอายที่จะพูดด้วย ยิ่งเมื่อยายเป็นสาวยิ่งอายมาก มาเดี๋ยวนี้ยายแก่มากแล้ว บางเรื่องจึงกล้าพูด ๒๔ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๒๓

เพราะยายเห็นชัดว่า ถ้าขืนไปยินดีในกามแล้ว ก็เท่ากับว่า ยอมเป็นบ่าวเป็นทาสของไอ้ดำ ยอมให้เขาสับเขาโขกแล้ว ยายไม่ยอม ถ้ายอมก็เท่ากับแพ้เขาแล้วตั้งแต่แรก จะไปสู้เขาได้อย่างไร ใครติดในกาม ก็สร้างบารมีไปไม่ได้ตลอด เอาตัวไม่รอด ๒๔ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๒๓

ยายอยู่ในความพิจารณาตลอดเวลา ยายมองผู้หญิงไม่เห็นสวยเลย ไม่รู้ว่าเป็นอะไร มองกี่คน ๆ ก็ไม่สวย เห็นแต่ทุกข์ เห็นโทษ เห็นกรรม เห็นแต่ความไม่งามทั้งนั้น พยายามแต่งทุกอย่างตั้งแต่เท้าจนถึงหัว ก็ยังไม่เห็นอะไรสวย ยายเห็นโทษ เห็นจริง ๆ เห็นว่าถ้าใครไปติดพวกนี้ ก็ไปได้ไม่ตลอด ต้องตกกระป๋องสักวันใดวันหนึ่ง มีโอกาสพลาดมากที่สุด ถึงอธิษฐานซ้ำแล้วซ้ำอีกอยู่เรื่อย ๆ ๕ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๒๒

ให้ยกใจของเราให้สูงขึ้น แล้วเราจะเห็นว่า กาม เป็นทุกข์ ชาวโลกเขามองไม่เห็นกัน ถ้าเราหัดยกใจเราให้เหนือธรรมดา ยกใจออกจากกาม ก็จะเห็นชัดว่า กามเป็นของต่ำ เป็นสิ่งที่พาให้ต่ำ จะมองเห็นชัด เหมือนมองจากที่สูง ชาวโลกเขาอยู่ด้วยกัน อยู่ระดับเดียวกัน เขาถึงมองไม่เห็น ให้เราอธิษฐานอีกว่า เรื่องกามนี้ แม้เพียงจะรู้ จะเห็น จะได้ยินใครมาคุยด้วย ก็อย่าให้มีเลย ให้สะอาดบริสุทธิ์จริง ๆ ยายดูในอดีต ดูหยาบ ดูละเอียด ดูย้อนหมดว่า สะอาดไหม ก็เห็นว่านับอสงไขยชาติมานั้นสะอาดหมด ดูในปัจจุบันตั้งแต่เด็ก เกิดมาเป็นผู้หญิง ก็ไม่เคยมีสิ่งนี้ในใจเลย ไม่เคยคิดรักใครเลย ยายภูมิใจในเรื่องนี้มาก เคยมีคนมาเกี้ยว ยายก็ไม่พูดด้วย ถ้าต้องพูดด้วยก็แบบ ?สามวาสองศอก? จนมาเข้าวัด ยายมองเห็นว่า…

ผู้ที่จะนั่งธรรมะได้เห็นชัดใส ต้องเป็นผู้ประพฤติพรหมจรรย์ ต้องมีความบริสุทธิ์กาย วาจา ใจมาก ๆ ไม่มีห่วงกังวล ใจไม่เศร้าหมอง ไม่เอาเรื่องใครทั้งนั้น เอาแต่บุญ เราต้องช่วยตัวเอง ไม่ต้องให้ใครมาเอาใจ ให้ยึดบุญเป็นใหญ่ ทำใจให้สะอาด บริสุทธิ์ สร้างความดีไปเรื่อย ๆ บุญของเราที่ได้ จะเป็นบุญที่ใสสะอาดบริสุทธิ์ ไม่ มีกิเลสเจือปน และบุญไม่หกไม่หล่น

คนเรามันจะแต่งงานไปทำไมนะ อยู่คนเดียวแสนสบาย เหมือนนกน้อย จะบินไปไหนก็ได้ ๖ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๒๔

(สอนอุบาสกเตรียมบวช) เมื่อเราเข้าวัดเพื่อหวังสร้างบารมีให้เต็มเปี่ยม ก็ต้องทำจริง ๆ จัง ๆ จึงจะไปตลอดรอดฝั่งได้ ยายอยากให้ทุกคนไปได้ตลอดรอดฝั่ง จะไปได้หรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับตัวเรา ที่ต้องระวังก็คือ เรื่องผู้หญิง เรื่องนี้สำคัญมาก อย่าเอาความสงสารเดินหน้า ต้องเอาปัญญา เอาอุเบกขาเดินหน้า ถ้าเอาความสงสารเดินหน้าแล้ว เราจะตกกระป๋อง เรื่องนี้ยายเห็นมาหลายคนแล้ว เพราะฉะนั้นเราต้องระวังใจของเราให้ดี อย่าเชื่อมสะพาน อย่าทอดสะพานให้เขาเป็นอันขาด เพราะถ้าใกล้ชิดกันแล้วจะเลิกได้ยาก เราอย่าทอดสะพานให้เขาก็หมดเรื่อง ถ้าเราไม่ทอดให้ เขาก็ข้ามมาไม่ได้ นักปฏิบัติธรรมมักจะเสียในเรื่องนี้มากที่สุด เป็นเรื่องที่ตัดทอนบารมี ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย มีคุณน้อยนิดเดียว แต่มีโทษมากมาย แม้คนที่สร้างบารมีไปไม่ได้ตลอด ก็เพราะเรื่องนี้ ป้องกันไว้ ดีกว่ามาแก้ทีหลัง ไม่มีได้จะดีที่สุด จะได้สร้างบารมีไปตลอด มีบารมีมาก บริสุทธิ์สะอาดมาก รู้เห็นวิชชาได้มาก…