หมวดบุญบาป

เราต้องสร้างบุญ สร้างบุญของเราให้มาก ๆ สร้างบุญให้เป็นภูเขา ใครเขาจะยังไง เราก็สร้างบุญของเราไป สร้างความดีของเราไป คนอื่นเขาไม่เห็นก็ไม่เป็นไร คนที่สร้างความดี ใคร ๆ เขาก็อยากคบหา ๑๗ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๒๕

ยายมองการณ์ไกล คนเราตายแล้วเอาอะไรไปไม่ได้ เอาไปได้แต่บุญกับบาป ตายไปก็เอาอะไรไปไม่ได้ ให้เราทำแต่ความดี สะสมเอาไว้เยอะ ๆ ใครเขาจะว่าอย่างไรให้เฉย ๆ ใครจะว่าอย่างไรก็ช่าง มันจะรู้ตอนตาย คนเราตายแล้วต้องเกิดใหม่ ตายแล้วไม่สูญ ใครเขาจะว่าอะไรก็ช่าง เราเฉย ๆ อย่าไปทะเลาะกับเขา ไม่มีประโยชน์ ๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๓๕

ใครทำกรรมไว้ ก็แบกเอาไปเองนั่นแหละ ใครทำบุญ ก็แบกบุญไป ใครทำบาป ก็แบกบาปไป ใครทำอะไรกับเรา เขาก็แบกเอาไปเอง ใครเขาว่า เจ็บ ๆ แสบ ๆ เราอย่าไปถือเขา อย่าไปโกรธเขา อโหสิกรรมให้เขาซะ มันก็หมดเรื่อง ให้หมดเวรหมดกรรมกันไปตั้งแต่ภพชาตินี้ จะได้หมดสิ้นกันไป ๑๐ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๓๕

คนเราจะหนีสิ่งที่ตนเองทำไว้ไม่ได้ จะวิ่งหนีบุญก็หนีไม่พ้น จะวิ่งหนีบาปก็หนีไม่พ้น เพราะทั้งบุญและบาปติดที่ศูนย์กลางกายของเรา จะหนีอย่างไรก็หนีไม่พ้นแน่นอน ใครสั่งสมอย่างไรก็ได้ผลอย่างนั้น สร้างความดี สร้างกุศล ก็ได้บุญ ได้ความสุข ๒๓ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๒๒

บางคนคิดจะนั่งธรรมะอย่างเดียว งานหยาบไม่อยากทำ คุณยายจึงสอนว่า ยายเอาหมดทั้งบุญหยาบ บุญละเอียด บุญหยาบเราก็จะได้ฝึกตัว บุญละเอียดก็จะสอนตัวเองได้ แต่ถ้าเราเข้าถึงธรรมกาย งานหยาบ ๆ ก็จะสำเร็จง่ายขึ้น

กว่าจะได้เกิดมาเป็นคนน่ะ ยากนะ เกิดมาแล้วก็ให้ทำบุญเยอะ ๆ มีมากก็ทำมาก มีน้อยก็ทำน้อย ทำตามกำลัง อย่าให้เดือดร้อน จะยังไงยายก็ทำบุญ ไม่ทำไม่ได้ ยายไม่รู้หนังสือ แต่ยายก็สร้างวัดเสร็จ จนกระทั่งมาทอดกฐิน ยายทำบุญมากขนาดที่ว่า นั่งธรรมะทำวิชชาปัดลูกระเบิดได้ แล้วก็สร้างวัดได้สำเร็จ ถึงขนาดนั้นยายก็ยังอยากทำบุญทอดกฐิน ทำให้ครบทุกอย่าง ทั้งบุญหยาบ บุญละเอียด ๗ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๒๓

ยายยึดบุญเป็นใหญ่ ยายรักบุญ รักบุญมากที่สุด เพราะบุญช่วยยายได้ คนยังมีกิเลส เดี๋ยวก็ดีบ้าง เดี๋ยวก็ร้ายบ้าง ยายยึดบุญของยายเป็นที่พึ่ง ๒๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๓๔

การทำทานเป็นเสบียง การทำสมาธิทำให้หลุดพ้น ต้องทำให้มาก ๆ กว่าเราจะได้บุญ ต้องมีความเพียรพยายาม กว่าจะได้บุญต้องมีศรัทธา มีเนื้อนาบุญ มีทุกสิ่งทุกอย่างพร้อม จึงจะทำบุญได้ เมื่อทำบุญยากอย่างนี้ ต้องอย่าให้บุญหกบุญหล่นไป ใช้บุญให้เป็น เพราะบุญจะนำเราไปสู่ความสุขได้ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๒๒

ทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับกำลังบุญ มีบุญอย่างเดียว อะไร ๆ ก็สำเร็จทั้งหมด เกิดมาในชีวิตนี้ ยายตั้งใจจะสร้างบารมีให้ดีที่สุด ยายกลัวอยู่อย่างเดียวคือ กลัวว่าบุญจะน้อยกว่าคนอื่นเขา เพราะฉะนั้นตลอดเวลาที่สร้างบารมีมาในชาตินี้ ยายจึงตั้งใจมาก มีความเพียรมาก ไม่อยากแพ้ใคร ไม่อยากอยู่ข้างหลังเขา อยากอยู่แนวหน้าของการสร้างความดี ๕ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๒๒

เมื่อเกิดเรื่องหนัก ๆ ขึ้น ยายจะนึกถึงบุญ นึกถึงบารมีตลอดเวลา นึกถึงความดีที่เคยสร้างมา จะกี่ภพกี่ชาติ ก็ตาม นึกถึงบุญทั้งหมดให้มาช่วย ให้งานที่ทำนี้สำเร็จสมใจปรารถนา เรื่องบุญเป็นเรื่องสำคัญ เมื่อบุญเรามากแล้ว ก็ชนะได้ ฉะนั้นมีอะไรเกิดขึ้นก็ไม่เคยหวั่นไหวเลย ยายอยู่ในบุญเสมอ เหมือนกับว่าในครัวขาดข้าวของเครื่องใช้ ยายก็อยู่ในบุญ ตามสมบัติตลอดเวลา เอาสมบัติจักรพรรดิมาใช้ ให้เหลือกินเหลือใช้ คำว่า ?ไม่มี? อย่าได้รู้จัก อะไรเกิดขึ้นก็ตาม ยายก็อยู่ในบุญ เรื่องต่าง ๆ เกิดขึ้นก็เพียงแค่บ่นภายนอก เพื่อให้เขารู้เท่านั้น แต่ใจอยู่ในบุญ ไม่ได้ยุ่งไปด้วย ๔ เมษายน พ.ศ. ๒๕๒๒

แม้ยายป่วย ก็อยู่ในบุญมาก ไม่ทิ้งบุญเลย วันหนึ่งป่วยใหม่ ๆ ยายมองดูธรรมะของยาย แล้วเห็นพระธรรมกายใสมาก ๆ ใสที่สุด สว่างที่สุด ก็มองธรรมะของยายไปเรื่อย ๆ พอลืมตามองดูโลกตอนกลางวัน ยังเห็นว่ากลางวันมืดเลย เพราะฉะนั้นธรรมะนี่สำคัญที่สุด ให้พวกเราจำคำยายไว้ให้ดี แล้วพยายามนั่งธรรมะให้มาก ๆ ๒๐ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๒๕

คนเราจะทำอะไร ต้องนึกถึงฐานะตัวเอง ดูบุญของตัวเอง ต้องดูทุนเก่าที่เราทำมา จะทำอะไรอย่าให้เกินฐานะ ทำให้พอเหมาะพอสมกัน จึงจะควร ถ้าอยากเป็นใหญ่ ต้องใหญ่ด้วยบุญ อย่าเป็นใหญ่ด้วยกิเลส ถ้าใหญ่ด้วยบุญ ถึงจะเป็นใหญ่ได้อย่างแท้จริง แต่ถ้าเป็นใหญ่ด้วยกิเลสจะต้องหกคะเมนตกลงมา เสียท่าเสียทีไปเลย เรื่องนี้ก็เป็นกันมาก ดูอย่างพระเทวทัต เป็นต้น พอทำอะไรได้สักหน่อยหนึ่ง ก็อยากดังอยากเด่น โดยไม่ดูพื้นฐานของตัวเองว่า สร้างพื้นฐานความดีมามากน้อยแค่ไหน มองดูแค่ปลายเหตุนิดเดียว เหมือนกับการสร้างบ้านที่พื้นฐานไม่ดี พื้นฐานทำไว้แค่นิดหน่อย แต่พอสร้างบ้านไปแล้วอยากได้ใหญ่ ๆ โต ๆ ในที่สุดบ้านนั้นก็มีแต่พังอย่างเดียว จะเอาอย่างยายเดี๋ยวนี้ได้อย่างไร เพราะเขาไม่รู้ว่า ยายอดทนมามาก ทำความดีไว้ในอดีตมากมาย จนความดีเป็นภูเขา ที่ยายได้ดีมีชื่อเสียง มีลูกศิษย์ลูกหามากมาย ก็เพราะความดีที่สร้างไว้ในอดีต ๑๒ มกราคม พ.ศ.…