หมวดบุญบาป

น้ำหยดทีละติ๋งยังเต็มตุ่ม ฉะนั้นเราต้องปฏิบัติไปเรื่อย ๆ มีบุญอะไรก็พยายามทำเรื่อยไป สักวันหนึ่งคงเต็มด้วยบุญ เหมือนน้ำหยดทีละติ๋งยังเต็มตุ่มได้ ถ้าไม่ปฏิบัติก็เหมือนกับไม่มีน้ำสักหยด ถ้าปฏิบัติไปเรื่อย ๆ วันหนึ่งเราคงได้รู้จริงกับเขาบ้าง ในเมื่อบารมีตอนนี้ของเรายังไม่เต็ม ก็ต้องขวนขวายไปเรื่อย ๆ ทีละนิดทีละหน่อย อย่าขี้เกียจเป็นอันขาด อย่ามัวไปห่วงคนอื่นเขามากเกินไป เราต้องทำให้ตัวเราเองมาก ๆ เพราะเวลาเราตายแล้ว ใครก็ช่วยเราไม่ได้ นอกจากเราจะช่วยตัวเราเอง เราทำเราก็ได้ จงสู้สิ?สู้ก็ตาย ไม่สู้ก็ตาย สู้ดีกว่านะ สู้ให้ถึงที่สุด สู้จนหมดอายุขัย จะได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้น เราต้องเตือนตัวเราเอง เพราะเราทำของเราเอง เราทำมากได้มาก ทำน้อยได้น้อย ยายทำยายก็ได้ คุณก็ไม่ได้ คุณทำคุณก็ได้ เพราะฉะนั้นก็ทำมาก ๆ ไว้ก่อน เราทำทุก ๆ…

ชาตินี้ยายกลัวอยู่อย่างเดียว กลัวว่าจะได้บุญน้อย บุญจะแพ้คนอื่นเขา เพราะว่าถ้าเรามีบุญมากแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่ปรารถนาก็สำเร็จ ที่จะทำก็สำเร็จทุก ๆ อย่าง ใครมาขวางไม่ได้ ด้วยอำนาจบุญ เพราะฉะนั้น การมีบุญมากเป็นสิ่งที่ดีที่สุด จะทำสิ่งใดก็ทำได้ทุก ๆ อย่าง แล้วก็สำเร็จทุกอย่างด้วย ๓๑ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๑๙

ยายไม่อยากอยู่บนสวรรค์นานเกินไป อยากเกิดมาในโลกมนุษย์เร็ว ๆ เพื่อจะได้สร้างบารมีมาก ๆ ต่อไป ๓ มกราคม พ.ศ. ๒๕๒๐

บุญในอดีตเรามีมากหรือน้อย จะส่งผลให้เป็นไปในปัจจุบันนี้ ถ้าบุญในอดีตเราทำมา ๑๐ ก็ส่งผล ๑๐ ทำมา ๑๐๐ ก็ส่งผล ๑๐๐ บุญที่เราทำในปัจจุบันนี้ส่งผลในปัจจุบันเพียง ๑๐?๒๐ % ของบุญที่ทำ แต่จะส่งผลเต็มที่ในอนาคต ทำให้ชาติหน้าของเราจะดีมาก ด้วยผลบุญในปัจจุบัน ดังนั้น เราต้องหัดมักน้อยให้มาก ๆ ถ้าเรามี ๑๐๐ ใช้ ๑,๐๐๐ ไม่นานก็วิบัติ แต่ถ้าเรามีบุญ ๑,๐๐๐ ใช้แค่ ๑๐๐ ไม่นานบุญก็ต้องส่งผลมากขึ้น เมื่อได้มากขึ้น ก็ให้วางใจเป็นอุเบกขา อย่าโลภ จงคิดว่า นั่นเป็นบุญที่ส่งผล แล้ววางใจเฉย ๆ ๑๖ สิงหาคม พ.ศ.…

ผู้ที่จะสร้างบารมีไปกับยาย หรือไปเกิดร่วมกัน สร้างบารมีร่วมกันไปได้ตลอด จะต้องเป็นผู้มีใจสะอาด คือจะทำอะไรก็ตาม ก็ตั้งใจเอาบุญจริง ๆ ทำเอาบุญอย่างเดียว คนใจสะอาดเท่านั้น จึงจะอยู่ใกล้ยายได้ ถ้าใจสกปรกก็อยู่ด้วยกันไม่ได้ เหมือนน้ำอยู่รวมกับน้ำมันไม่ได้ ๒๐ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๒๒

เราอย่าคิดนะว่า อยู่ใกล้ยายแล้วจะได้บุญมาก คนที่จะได้บุญมากคือ คนที่นึกถึงบุญได้เท่านั้น เราต้องพึ่งบุญ พึ่งอย่างอื่นไม่สำเร็จหรอก ยายจะบอกให้

ถ้าเราอยู่ในธรรม เราดูคนทางธรรมให้ออก แล้วเราก็จะสามารถดูคนทางโลกออกได้ไม่ยากเลย เพราะโลกหยาบกว่าธรรม ถ้าเรายังไม่สามารถทำได้ในชาตินี้ ในขณะที่เราต่อสู้ถึงที่สุดแล้ว ก็ให้คิดว่าชาติต่อไปเราต้องชนะ เราต้องชนะให้ได้ แล้วสร้างบุญในชาตินี้ให้มาก ให้หนักกว่าเดิม ให้แก้ไขที่ตัวเราเอง ให้สร้างบุญ สร้างความบริสุทธิ์กาย วาจา ใจ ในตัวเราให้หนักยิ่งขึ้น แล้วเราจะเป็นผู้ชนะ ๒๕ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๒๒

เออ ! ช่วยกันทำเอาบุญ พวกเรายังหนุ่มยังสาวมีกำลัง ช่วยกันทำงานให้พระศาสนา ทำกันแล้วก็อธิษฐานให้ได้บุญเยอะ ๆ ใครตั้งใจมากก็ได้บุญมาก ใครตั้งใจน้อยก็ได้บุญน้อย ชาติหน้ายายจะดูหน้าคนแล้วระลึกชาติว่าใครทำอะไรมา ชาตินั้นชื่ออะไร ๆ มาจากไหน ชาตินี้ก็ทำได้ แต่ขี้เกียจ กิเลสมันยังหนาอยู่ ชาติหน้ายายมองปุ๊บ สว่างโล่งเลยล่ะ พอยายจะลงมาเกิด ยายจะตามพวกเราลงมาอีก ตามมาให้หมด ยายจะขนไปหมดนั่นแหละ ไปสวรรค์ก็เอาไปให้หมด ไปนิพพานก็เอาไปให้หมด จะลงมาเกิดสร้างบุญ ก็จะตามลงมาให้หมด ๒๘ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๒๓

ยอมแพ้อะไรก็ยอมเถิด แต่อย่ายอมแพ้เรื่องบุญก็แล้วกัน 11 กุมภาพันธ์

พวกเราอยู่ที่วัด การที่เราเข้าวัดนี่ ต้องเสียสละ ทุกสิ่งทุกอย่างทางโลก จึงเข้ามาอยู่วัดได้ เมื่อเรามาอยู่วัดแล้ว ต้องพยายามทำความดี ต้องคิดว่า เสียสละทางโลก แล้วเข้ามาอยู่วัดก็เพื่อมาทำความดี ต้องทำความดีสุดชีวิตของเราทีเดียว ให้สมกับความตั้งใจของเราที่มาอยู่วัด งานทุกอย่างต้องช่วยกันทำ ช่วยกันดูช่วยกันแล อย่าละเลยหน้าที่ คิดเสียว่าเป็นงานของเรา ทั้งนั้น อย่าคอยเกี่ยงว่า ไม่ใช่หน้าที่ของเรา แล้วทำเป็นไม่สนใจ อย่างนี้ใช้ไม่ได้ ทำไปเถอะ เราทำเราก็ได้ คนอื่นเขาก็ไม่ได้ เราทำก็เป็นสมบัติติดตัวเราไป ของเหล่านี้จะติดตัวเราไปข้ามภพข้ามชาติ ยายบอกให้ เราได้จริง ๆ นะ เพราะเราทำ ทุกอย่างในวัดนี้เป็นของศาสนา เป็นของพระพุทธเจ้า เราทำอะไร ๆ ก็เป็นบุญไปหมด จะงานเล็กงานใหญ่ ก็เป็นบุญทั้งนั้น เมื่อมีงาน ก็ร่วมกันช่วยกันทำงาน…

เมื่อเราเข้าวัด ก็มุ่งหวังอย่างเดียว คือ เพื่อมาสร้างความดีให้มากๆ มาเอาบุญนั่นเอง มาเพื่อที่จะทำประโยชน์ให้แก่ตัวเองแท้ ๆ ฉะนั้นต้องตั้งใจทีเดียวว่า เราจะต้องทำความดีให้สุดชีวิต เพราะว่าเราได้เสียสละเวลา สละโอกาส ทุ่มเททุกอย่างมาแล้ว ก็ให้ตักตวงบุญกุศลให้เต็มที่ ๒๐ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๒๕

งานทุกอย่างยายวางแผนมาตลอด แม้การสร้างศูนย์พุทธจักรฯ ยายก็วางแผน ต้องทำให้ดี ดีทุกอย่าง แล้วยายก็ตั้งโรงทานขึ้นมาได้ ที่ยายตั้งได้ เพราะยายดูตัวอย่างจากหลวงพ่อวัดปากน้ำ เห็นหลวงพ่อวัดปากน้ำท่านเลี้ยงพระ เลี้ยงคนได้มาก ท่านทำได้ ท่านมีความสุข ท่านได้บุญมาก แม้ท่านจะละโลกแล้ว ท่านก็ยังได้บุญอยู่ทุกวัน ยายก็อยากได้บ้าง คิดว่าเมื่อมีสำนักแล้ว จะตั้งโรงทานให้ได้ แล้วยายก็ตั้งได้จริง ๆ เมื่อทำได้ยายก็ดีใจ คนอื่น ๆ เขาก็อยากตั้งเหมือนกัน แต่ตั้งไม่สำเร็จ เพราะเป็นของยาก ขนาดคุณยายทองสุข ท่านไปสอนที่ไหน ๆ ท่านเทศน์เก่ง เก่งขนาดที่ว่า พระมหาเปรียญประโยคสูง ๆ สู้ไม่ได้ ท่านเก่งขนาดนี้ ท่านยังตั้งโรงทานไม่สำเร็จเลย เพราะยากอย่างนี้ ยายนึกอยากจะตั้ง ยายก็นึกถึงบุญเป็นใหญ่ เวลานั่งเข้าที่ก็อธิษฐานเอาบุญมาช่วยทำ…