คำสอนยาย

พวกที่ขี้เกียจ พวกนี้มันไม่มีปัญญาคิด ตื่นขึ้นมา ต้องคิดสิว่า เดี๋ยวก็วัน เดี๋ยวก็เดือน เดี๋ยวก็ปี เวลาผ่านไปไม่รอ อยากทำความดีอะไร ให้รีบทำ…

นี่ยายยังแข็งแรงอยู่ ยังพูดไหว ก็พูด ๆ เอาไว้ ยายให้สมบัติแก่เรา เป็นสมบัติที่ล้ำค่าที่สุด เพราะฉะนั้น ให้จำคำของยายไว้ แล้วเก็บรักษาสมบัติที่ยายให้ไว้นี้ให้ดีที่สุด…

พวกเราอย่าได้ทะเยอทะยาน อย่าโลภมาก ให้มีความสันโดษ มักน้อย ความโลภ ทำให้เป็นคนไม่ซื่อ คดโกง และคนไม่ซื่อนั้น ยายไม่ชอบที่สุด ถ้าโลภในสิ่งที่ไม่ดี…

ยายเป็นคนที่ไม่ทะเยอทะยาน ไม่อยากดัง ไม่อยากเด่นอย่างคนอื่น ๆ เขา เป็นนิสัยติดตัวมาอย่างนี้นานมากแล้ว มาอยู่วัดปากน้ำทำวิชชากับหลวงพ่อ ก็เป็นคนเงียบ ๆ พูดจาแต่เรื่องที่เป็นสาระ…

คนเราเกิดมาแล้ว ต้องสร้างความดี ยายสั่งสมความดีไว้ทีละเล็กละน้อย ทำไปเรื่อย ๆ อย่างสม่ำเสมอ ไม่มีความอยากเด่นอยากดังเข้ามาเจือปน เมื่อสั่งสมความดีนานเข้า ความดีมากขึ้น ผลของความดีก็ปรากฏ…

ยายเป็นคนสร้างวัด อาศัยบุญ มีกิน มีน้ำอาบ มีที่อยู่ ไม่อยากได้สมบัติใคร ไม่ไปลักขโมยใคร ใครทำอะไรกับยาย ให้เขาแบกเอาไปให้หมด ยายจะไม่ทำให้ใครกระเทือนใจ

คนที่ยังไม่มีความรู้ ยังไม่มีความดี แต่อยากดัง อยากมีชื่อเสียง อยากเป็นใหญ่อย่างนี้ไปได้ไม่นานก็ตกกระป๋อง เพราะไม่มีฐานของความดีรองรับไว้ ยิ่งประกาศอย่างนี้ ยิ่งทำลายตัวเองเร็วขึ้น ๑๒ ตุลาคม…